Ir al contenido principal

Bye Bye Jordi Évole...

Querido Jordi, 

Espero que estés disfrutando de tu audiencia, tu fama y tus minutos de oro del pasado "Salvados". 
Te has ganado un nuevo público objetivo, pero has abandonado a otro. Estamos viviendo un momento importante en Catalunya, y tú, te has limitado a sacar los trapos sucios de Convergència, olvidándote del asunto en cuestión y consolando la moral de "muchos españoles y muy españoles". Yo nunca he sido simpatizante de Convergència ni de Puigdemont, pero me he sentido ofendida. Tuviste momentos de carcajada suelta, menudo periodismo... No recuerdo ese comportamiento cuando entrevistaste a Rajoy o incluso a Soria... 
Espero que impulses TU causa y hagas campaña del "No".  
Hoy serás más rico, pero en mi opinión, menos periodista. 

Esther-Ruth 

Independentisme, independentismo catalán, jordi evole botifler, Independencia de Cataluña, 1 O, pueblo de Cataluña, ¿Va a haber referéndum?, capacidad del Gobierno catalán, Carles Puigdemont responde a Jordi Évole, referéndum del 1-O, Salvados se sienta con Carles Puigdemont 

Comentarios

  1. La entrevista de Evole fue magistral y se pudo ver a las claras, los pocos argumentos con los que cuenta esa pantomima del "Referéndum'. Sin mayoría cualificada, sin apoyo internacional, sin leyes discutidas democráticamente en un Parlamento. Y todo ello llevado a cabo por un iletrado como Presidente que votó que NO a otros referéndums fuera de sus fronteras y ahora le vuelve a la cara, como el que escupe al cielo.

    Todo muy ridículo...

    Y ahora a matar al mensajero. ;)

    ResponderEliminar
  2. Engaaa ale asi con esos comentarios es Como haceis mas independents , cada dia ^^ , SI esq conteneos un pokito ya no ��

    ResponderEliminar

Publicar un comentario

Entradas populares de este blog

Cada vez que tus ojos miran los míos

Me siento abrumada por esta carga electrizante.  Cada vez que tus ojos miran los míos, siento que todo se detiene.  Siento que mis venas se contraen.  Lo siento todo.  Te miro a los ojos y siento que entro en un universo.  Cuando nuestras miradas se sostienen más que fugazmente, siento que no puedo sostener mi alma.  Siento que caigo y a la vez me elevo.  Siento fuerza y debilidad a la vez.  Tus ojos me dan la vida, pero me la quitan al mismo tiempo.  Quisiera entrar en ellos y perderme.  Esther Ruth ©️

Creía haberte leído los ojos

Te diré que me inspiro con miradas y conexiones ajenas, para no confesar que me inspiro contigo.  Creía haberte leído los ojos.  Pero no.  Esta conexión es un delirio más de mi parte.  Qué noche tan oscura, con un muro enfrente, una sensación ridícula encima, cuál muñeca rota.  Esther Ruth ©️

Que difícil és fer-ho fàcil, o no...?

Després de 5 anys he tornat a aquesta platgeta. No és una platja espectacular, però està molt a propet de casa i significa molt. Aquí veníem el meu pare i jo sovint l'estiu abans que partís d'aquest món. I observava contenta com es recuperava i com tornava a gaudir de la vida, com un nen. No necessitem res més que poder respirar i somriure, el mar, la muntanya... En fi, els regals de la natura, per a ser intensament feliços i sentir-nos vius. I poder compartir-ho. El problema és que les ferides emocionals que arrosseguem, les frustracions, les comparacions, les expectatives, etc. Ens allunyen del que és realment essencial i fàcil. Que difícil és fer-ho fàcil, o no...? Avui he tingut l'impuls conscient o inconscient de venir aquí, he anat a córrer i necessitava venir a aquest raconet. Potser necessito connectar-me més amb el meu Pare, demanar-li més consell i inspiració. Sé que m'acompanya sempre. 💫 La vida ja sabem que és un aprenentatge constant. Ens agradi o no, la i...